Nederland is verantwoordelijk voor 0,4 procent van de uitstoot van broeikasgassen in de wereld. Dat lijkt misschien niet veel, maar als je per hoofd van bevolking kijkt, zijn Nederlanders grote uitstoters. De gemiddelde Europeaan stootte in 2017 6,9 ton broeikasgas uit, de Nederlander 10,2 ton. Alleen Ierland, Estland, Luxemburg en Denemarken presteerden nog slechter. We zijn dus niet het braafste jongetje van de klas; dat is in Europa Kroatië, gevolgd door Frankrijk. De doorsnee Fransman stoot maar de helft uit van de doorsnee Nederlander. 

Dat maakt ook meteen duidelijk hoe belangrijk het is dat we ook op regionaal niveau goede afspraken maken. Volgens de ChristenUnie is dat gelukt met de RES; Wat nu voorligt is tot stand gekomen in goede samenwerking met mede-overheden, inwoners, bedrijven en stakeholders. 

Ten aanzien van deze RES stelt het college voor om een aantal wensen en bedenkigen te uiten. En als het gaat om het zoekgebied voor windturbines, dan kan de ChristenUnie zich prima vinden in het voorstel van het college. Met 350MW van Windpark Wieringermeer en nog zo’n 100 MW van de turbines, die nog tijdelijk mogen dubbeldraaien, wekt alleen de Wieringermeer al 2/3 van de provinciale opgave aan Wind op Land op. En dan is het ook wel een keer genoeg. De overdosis rode lichten in de nachtelijke uren en het feit dat je nergens meer kunt kijken zonder een horizon vol windturbines te zien maakt dat de grenzen wel zijn bereikt. 

De ChristenUnie is ook geen voorstander van grootschalige zonneweiden op kostbare landbouwgrond. Alleen is niet alle landbouwgrond kostbaar; er zijn meerdere locaties, waar de grond onrendabel is vanwege kwel, de ligging of andere oorzaken. Onder strikte voorwaarden moet het mogelijk zijn om zonneweiden te realiseren en dan kun je denken aan criteria als; 

• aantoonbaar onrendabele landbouwgrond
• aantoonbaar geen hinder voor de omgeving; niet in beeld, niet in geluid, in geen enkel opzicht;
• zorgvuldige landschappelijke inpassing
• geen andere agrarische functies mogelijk
• geen andere functies, zoals b.v. woningbouw, of industriële toepassingen mogelijk

Het horrorscenario van hectaren vol zonnepanelen blijft daarmee te allen tijde uitgesloten, maar voorkomen we wel een al te rigide beleid van Hollands Kroon. 

Voor wat betreft zon op water, is de ChristenUnie van mening dat we moeten kijken naar mogelijkheden. Onder andere ligt er langs de Afsluitdijk een flinke strook ondiep water met een beperkte ecologische of recreatieve functie. Ook de plannen rond Wieringerhoek met het realiseren van eilandjes met kraamkamers voor tal van vissen en andere diersoorten, zouden wellicht met zonnepanelen ook een economische drager kunnen krijgen. 

Het IJsselmeer als grootste zoetwaterbekken is van ongelofelijk groot belang voor de natuur, de agrarische sector, de drinkwatervoorziening en de recreatie, maar wellicht zijn er combinaties mogelijk, die juist al die waarden versterken. Daarom is nu het uitspreken van een generiek verbod op zon op water te kort door de bocht.  

En ja, dan krijg je weer het bekende pleidooi voor kernenergie. Nucleair afval is tussen de 10.000 en 100.000 jaar een bron van gevaar. Als je het snel zegt, duurt het niet zo lang, maar als je je realiseert dat de oudste Egyptische Pyramide nog geen 5000 jaar oud is, dan krijg je een klein beetje besef van hoeveel 10.000 jaar is. De rekening voor ons handelen van nu doorschuiven naar generaties zover in de toekomst, dat is meer dan asociaal. Dat is de boodschap afgeven: wij hebben het goed en de rest zoekt het maar uit. We moeten geen problemen creëren, die we niet zelf kunnen oplossen. Met wat nu in de RES staat is dat wel goed geregeld: daarmee creëren we hernieuwbare energie, die steeds weer opnieuw geproduceerd kan worden. En zo moet het.