In de vergadering van 28 november hebben de VVD, Senioren Hollands Kroon en Onafhankelijk Hollands Kroon een amendement ingediend, waarmee Statushouders een lagere urgentie krijgen dan tot nu toe. Vluchtelingen, die na een zorgvuldige screening en proces mogen blijven, de zogenoemde statushouders, zijn vanaf dat moment formeel ingezetene in Nederland. En als dat besluit genomen is, dan ligt er ook een taak om deze mensen te huisvesten, wegwijs te maken in onze samenleving en begeleiding te bieden bij het verwerken van oorlogstrauma’s, zodat ze snel inburgeren en een plek in de samenleving en de arbeidsmarkt kunnen vervullen.

Om de doorstroming vanuit AZC’s te bevorderen, is er een urgentieregeling opgesteld, waardoor deze groep voorrang krijgt bij het krijgen van een huurwoning. Daar wordt wel eens scheef naar gekeken, maar als je je realiseert dat het op jaarbasis in Hollands Kroon gaat om een handvol toewijzingen, dan kun je niet zeggen dat deze groep de woningmarkt verstoort. Ja, de wachtlijsten voor een sociale huurwoning in Hollands Kroon zijn in sommige kernen te lang, maar daarvoor zijn andere oorzaken. Door nu één specifieke groep eruit te lichten en van een lagere urgentie te voorzien, wordt de indruk, of misschien beter gezegd: de illusie gewekt dat deze groep daarvan de schuld is.

Het argument dat er een urgent probleem is wat opgelost moet worden en waarbij het amendement een stevige bijdrage levert aan de oplossing, snijdt geen hout. Er is wel een probleem, maar de grootte daarvan is per dorp in Hollands Kroon heel verschillend en bovendien is de genoemde groep van statushouders nauwelijks van invloed op de grootte van het probleem.

Er wordt dus een amendement ingediend, wat met oplossing van het probleem nauwelijks iets van doen heeft, wat door het college zeer sceptisch is bekeken en in de raad tot stevige kritiek heeft geleid. Waarom drijf je dan toch je zin door?

Dan kom ik bij de tweede reden en dat is, dat het helemaal niet gaat om de oplossing van het probleem, maar dat je een statement wil maken. Maar wat voor statement dan? Je kunt er lang en kort over praten, maar als je in het amendement één specifieke groep benoemd en daar consequenties aan verbindt, dan wek je wel heel erg de schijn dat het erom gaat om een zondebok aan te wijzen en dan kan het niets anders betekenen dan “eigen volk eerst”.

En dan toch ziende blind en horende doof vast blijven houden aan een amendement wat in de praktijk nauwelijks iets bijdraagt aan de oplossing van het probleem op de huurwoningmarkt, maar wat wel een bevolkingsgroep ten onrechte wegzet als de veroorzakers van het probleem en de verhoudingen binnen de raad op scherp zet.

Dat noem je machtspolitiek. Machtspolitiek van het polariseren en het op scherp zetten van verhoudingen. Dat mag in Nederland, maar het is niet mijn stijl. Ik zoek liever in goede harmonie samen met anderen op een constructieve manier naar echte oplossingen. En ja, ook samen met de indieners van het amendement. Hoezeer wij het amendement ook verwerpen, hoe verdrietig we de actie van de indieners ook vinden, toch steken we de hand uit om het beste te zoeken voor onze gemeente en allen die daarin verblijven, ongeacht hun godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook.

Johan Paul de Groot
Fractievoorzitter ChristenUnie Hollands Kroon