Het is een ingewikkeld dossier; feitelijk is de bewoning van het pand illegaal. Het is een bedrijfswoning en het vigerende bestemmingsplan is hier glashelder over: het is niet toegestaan. En dus zou je zeggen dat het niet zo ingewikkeld is om de aanvraag tot legalisatie af te wijzen. Maar dan de volgende feiten:

1. Onder hetzelfde dak is al jarenlang een woning geweest, sterker nog: de vrouw des huizes is onder hetzelfde dak geboren.
2. Het perceel is verkocht als woon-winkelpand en onder die noemer is de koopakte gepasseerd bij de notaris.
   
   

Je kunt je dan ook afvragen in hoeverre de bewoner in redelijkheid in staat is geweest om te weten dat zijn woning illegaal is. En dan geldt voor de ChristenUnie ook dat de overheid op een schier oneindige voorsprong staat als het gaat om deskundigheid en capaciteit in vergelijking tot de inwoner. Een stevig ambtelijk apparaat en de mogelijkheden, ook financieel, om deskundigheid in te huren. Een inwoner heeft dat allemaal niet; staat vaak alleen en dat vraagt om een dienstbare, luisterende en begripvolle overheid. Niet dat je alles hoeft te accepteren, maar wees je wel bewust van de verhoudingen. En dan past ook in dit verband een milde houding. 

Het college was duidelijk: we gaan hier geen medewerking aan verlenen, maar vanuit de ChristenUnie klonk de oproep: wethouder, verzin een list!

En dat is helaas dus niet gebeurd. Omliggende bedrijven willen hun vergunde milieucategorie behouden en zijn niet bereid om die af te waarderen zodat de woning ook bestemmingsplantechnisch mogelijk wordt. En ook die rechten moeten gerespecteerd worden. Ook dat is een betrouwbare overheid dat als je iets vaststelt en de vergunning verleent, dat het dan ook klopt. En dan hebben de omliggende bedrijven een punt: hun rechten staan op papier en de woning is feitelijk illegaal. 

Tot op het allerlaatst heeft de ChristenUnie gepleit om de aanvraag in behandeling te nemen en ter inzage te leggen. De belanghebbenden kunnen dan ook hun bezwaren formeel uiten en wellicht dat er dan alsnog een oplossing komt. Helaas was voor dit voorstel onvoldoende steun vanuit de andere raadsfracties. 

Het is jammer, want als ChristenUnie hebben we voortdurend gepoogd constructief mee te denken in oplossingen. Met de beantwoording van het college en het debat in de raad blijkt, dat er spijtig genoeg geen oplossingen zijn die de graat doen verdwijnen. Er is geen draagvlak voor het in procedure nemen van het voorstel en de bezwaren ten aanzien van het algemeen belang blijken helaas onoverkomelijk. Daarom voelt de ChristenUnie zich genoodzaakt in te stemmen met het voorstel, maar met een beroep op het college om met zachte hand en een warm hart mee te denken in oplossingen met de getroffen familie.