Zout

Vorige week werd het eindelijk winter in Nederland, het vroor en het sneeuwde zelfs even.
Wat zag Assen er prachtig uit, een witte stad om van te genieten!
Maar naast genieten moest je ook oppassen. IJs en sneeuw kunnen verraderlijk glad zijn. Voor je het weet ga je onderuit of raak je van de weg.
In Nederland hebben we de gladheidbestrijding goed geregeld, bij winterse buien worden de strooiwagens de weg opgestuurd en kunnen burgers gratis emmers zout halen om hun eigen straatje te strooien. Zout zorgt dan voor veiligheid, het maakt dat je overeind blijft.
Zout heb je niet alleen nodig tijdens winterse buien. Je gebruikt het waarschijnlijk dagelijks in de keuken. Zout geeft je eten smaak en gaat bederf tegen, zonder zout smaakt je maaltijd nergens naar, het is een flauwe hap.

Jezus sprak tweeduizend jaar geleden over zout. Hij zei tegen zijn leerlingen: “Jullie zijn het zout van de aarde.” Hij zegt het nu tegen jou: “Hé, jij, christen in de éénentwintigste eeuw, jij bent het zout van de aarde!” Lees het maar na in Matteus 5:13.

Ik las laatst deze zin: Niet lang nadat gezegd werd: “Jullie zijn het zout van de aarde” zijn alle christenen in hun eigen vaatjes gekropen.
Ik schrok en dacht: “Is dat zo? Zitten we als christenen in onze vaatjes gezellig samen zout te zijn, terwijl de wereld om ons heen zout nodig heeft, omdat het leven zonder zout zo smakeloos is? Houden we ons zout voor onszelf, terwijl het buiten glad is en de samenleving moeite heeft om op de weg te blijven?”
Jezus zelf spreekt je aan en vraagt je om uit je zoutvaatje te komen, niet omdat jij zelf zo smakelijk bent, maar omdat Hij je smaakmaker is. En als je Hem eenmaal hebt geproefd dan wil je niets liever dan uitdelen van het zout dat jij eenmaal gratis kreeg!

Harmke Vlieg
Raadslid ChristenUnie