Ik verklap het u. Het etiketteren van medeburgers. Een soort streepjescode in gedachten ontwerpen. Het elkaar in een hokje plaatsen. Zolang dit niet daadwerkelijk gestalte krijgt is er nog niet veel mis, behalve, misschien, een scheef gezicht.

 

Helaas ziet de gemeente Albrandswaard zich genoodzaakt om delen van de Groene Kruisweg in hokjes op te delen door geluidsschermen te plaatsen. Het verkeer neemt toe; het lawaai ook en daarom maar schermen plaatsen. Logisch dat de bewoners zich bij een dergelijke beslissing niet thuis voelen. Het zal je maar gebeuren. Vóórdat je het weet wordt er gecommuniceerd in schuttingtaal. U begrijpt dat ik dat beslist niet toejuich. Zijn er dan geen andere mogelijkheden zult u zich afvragen? Natuurlijk zijn die er, maar er moet draagvlak voor zijn, zoals dat heet.

Los van het feit of de verkeersdrukte op de Groene Kruisweg ongelimiteerd kan cumuleren, zou een groene wal, in welke vorm dan ook, voor een behoorlijke reductie kunnen zorgen van het lawaai. Een groot deel is al terug te vinden in de straatnaam. Toch niet verkeerd in een groene gemeente!

 

In onze regio worden meer huizen gekocht dan gehuurd. Dat is zeker het geval wanneer er een nieuwe wijk gaat ontstaan, zoals bij voorbeeld Valckesteijn. Menigeen prijst zich gelukkig wanneer er een nieuw huis betrokken kan worden. Normaliter is dat dan voor lange duur. Dat kan ook anders. De koopacten vermelden altijd de grondoppervlakte van de percelen. Wat te doen wanneer de grond een vorm van drijfzand blijkt te zijn. Vermoedelijk een bodemloze put, waarvan iemand gedacht heeft : “Zand er over”. Dan wordt dan: zand er ín om het looppad niet al te glooiend te maken.

 

Natuurlijk gaat dat een keer vervelen, zoals een inwoner van Valckesteijn overkwam, die zich daarna meldde bij de gemeente om zijn probleem diepgaand te bespreken. Dat lijkt heel niet ingewikkeld. Wanneer er een kavel geleverd is, dan is deze kavel niet bouwrijp geweest. Wanneer er een kant en klaar huis gekocht is kun je wel van een verborgen gebrek spreken.

 

Het nare is altijd, dat er geld mee gemoeid is en dan zetten de betrokkenen al heel snel de hakken in het zand. Door het drijfzand komen ze steeds dieper hierin. Je blijft je verbazen: ondeugdelijke verkoop en dan een standpunt huldigen er niets aan te kunnen doen. In het geval van de gemeente gaat het om gemeenschapsgeld. Dat men daar voorzichtig mee omspringt is te prijzen. De wens om dat motto altijd voor ogen te houden zal wel te veel zijn gevraagd.

 

                                                                                                                      Cumgra Nosalis