Van politici vraagt dit enige zelfbeheersing. Zij zijn veelal in het vak gegaan om een bijdrage te leveren aan een betere wereld. En wat wil je als politicus nog meer: steeds meer zaken die je kunt regelen omdat individuen of maatschappelijke organisaties dat niet doen. Dat gebeurt dus ook: kijk naar kinderopvang, kijk naar de rol die de nationale overheid zich toe-eigent in de Vijfde Nota ruimtelijke ordening en de vele regeltjes op het gebied van sociale zaken. Maar denk bijvoorbeeld ook aan de karrenvrachten regelingen voor agrariërs (wat dacht u van een wetquotum?).

De afnemende interesse van de burger en de taken-naar-zich-toetrekkende-overheid leidt volgens de 19e eeuwse politiekdenker De Tocqueville tot een zachte tirannie. Er is wel sprake van democratie, maar de overheid “is een immens bevoogdende macht”. Charles Taylor geeft in zijn boekje De malaise van de moderniteit twee aanzetten voor een oplossingsrichting: decentralisatie van bevoegdheden en het tegengaan van fragmentatie door gemeenschapsvorming. Deze noties komen ook terug in de beginselen van de confessionele politiek: het principe van de onderscheiden verantwoordelijkheden. In de politieke praktijk is er meer aandacht nodig voor de verant-woor-de-lijkhe-den van individuen en maat-schappe-lijke ver-banden. De confessionele partijen zouden met dit kernbe-grip van de christe-lijke politiek wel wat consciëntieuzer mogen omgaan. De Christen-Unie en de SGP lijken het prin-cipe vooral uit de kast te trekken als het gaat om identiteit-gevoe-lige onderwerpen als school en verzor-gings-tehuis. Maar als het gaat om zaken als landbouw, sociale zaken of gezondheidszorg zouden ze er meer aandacht aan mogen besteden. Neem het landbouwbeleid bijvoorbeeld. Daar zou de sector zelf meer gestimuleerd moeten worden in het bedenken en uitwerken van toekomstscenario’s zonder een in de details voorschrijvende overheid. De kleine christelijke partijen leggen nu de nadruk te eenzijdig op het tegengaan van liberalisering en het beschermen van de boerenstand en het cultuurlandschap. Geef de sector zelf en de markt meer ruimte.

Een goed begin zou zijn als de eerste vraag van elke christenpoliticus niet is 'hoe gaan we dit goed regelen’, maar 'is het wel mijn taak als politicus om hier wat te regelen'. Dan gaan we niet alleen richting een dienstbare overheid, maar ook richting een dienstbare samenleving.

Door Cors Visser