Afgelopen vrijdag zat Kars Veling bij het interview-duo Barend en Van Dorp (RTL4). Hij werd daar lekker doorgezaagd over zondagsrust, afwassen en – jawel - homoseksualiteit. De ChristenUnie-lijsttrekker werd vervolgens door mede-interviewer Jan Mulder gevraagd of homoseksuelen niet onderdrukt gaan worden ‘als uw partij de meerderheid zou krijgen’. Kars ontkende zeer stellig, maar werd niet echt geloofd.

Het zijn maar twee voorbeelden. De laatste tijd, vooral na 11 september, lijken zowel moslims als christenen in het verdachtenbankje te zitten. Door velen worden beide groepen gelovigen er ernstig van verdacht ten diepste eigenlijk fundamentalistisch te zijn.
Voor moslims en christenen is dit wantrouwen heel pijnlijk. Onterecht ook. Ik kan niet voor de moslims spreken, maar ik meen wel zeker te weten dat de overgrote meerderheid van de christenen in Nederland voluit achter de democratische rechtsstaat staat. In ieder geval staat de ChristenUnie vierkant voor democratie, godsdienstvrijheid en andere rechten die vrijheden garanderen en minderheden beschermen. Geestelijke vrijheid is juist bij ons in goede handen.

In het Kernprogramma van de ChristenUnie staat bijvoorbeeld, dat “een goed stelsel van democratische controle nodig is om toe te zien op het juiste gebruik van de overheidsmacht”. Dat “het stelsel van evenredige vertegenwoordiging optimaal recht doet aan de geestelijke verscheidenheid onder ons volk”. Dat “de erkenning van de onderscheiden ambten van kerk en staat de overheid behoedt voor het toepassen van geestelijke dwang en de kerk bepaalt bij haar eigen taak: de Evangelieverkondiging”. Dat “de overheid de geestelijke vrijheid waarborgt”. Duidelijk, toch? Daar kan de ChristenUnie op afgerekend worden.

Hoe komt het toch, dat men christenen verdenkt van fundamentalistische of ondemocratische neigingen? Waarom is het verdacht geworden als mensen hun leven inrichten volgens de principes uit een Boek? Of, nog verdachter: als die mensen zich volgens die overtuiging actief willen inzetten voor de samenleving, onder meer via de politiek?
Aan de ene kant is men de slappe politiek zat, waar alle tegenstellingen worden weggepoetst in Torentje of poldermodel en waar het bijna nooit meer draait om principes. Aan de andere kant zijn partijen kennelijk toch verdacht als zij vanuit een religieuze overtuiging nog wel pal staan voor waarden en normen.

Het is volstrekt onterecht bevreesd te zijn voor de dag dat de ChristenUnie de meerderheid krijgt. Nogmaals, bij de ChristenUnie zijn geestelijke vrijheid en democratie echt in goede handen. Eist trouwens de logica van die democratie niet dat wij pas de meerderheid in het parlement krijgen als minimaal 51% van de bevolking op ons stemt? Voordat dat laatste het geval is, moet er in Nederland nog heel veel veranderen en dat heeft ook veel te maken met de harten van mensen. En daar gaat de politiek niet over! Daar ligt vooral een taak voor de kerken.
Stel je voor dat de meerderheid van Nederland zou willen wat de ChristenUnie wil (zou heel goed zijn voor Nederland!), dan mogen we dat – rekening houdend met minderheden – toch ook in praktijk brengen?! Geloven we nu met z’n allen in democratie of niet?!

Door FJP