Column: Dreiging uit het Oosten
dinsdag 04 december 2001 16:01
Er breken zware tijden aan voor liberaal Europa. Wie in de veronderstelling verkeerde dat na de val van de Muur geen gevaar meer uit het Oosten valt te vrezen, heeft het volgens een aantal Europarlementariërs goed mis. Onlangs werd door Lousewies van der Laan (D66), Joke Swiebel (PvdA) en Elly Plooij (VVD) in Brussel een hoorzitting opgezet over de rol van religie in internationale besluitvorming.
Conclusie: de EU is ‘kwetsbaar’ voor religieus rechts. In de VS drukt religieus rechts nu al zwaar op de politieke agenda, en dat staat de EU ook te wachten.
Toppunt van verontwaardiging betrof de EU-subsidie die dit jaar voor het eerst is gegeven aan pro-life groepen.
De komende uitbreiding van de Unie plaatst Europa in deze visie op een hellend vlak. Een spreker van de Federatie van Humanistische Verenigingen voorspelde zelfs dat ‘de uitbreiding kan uitdraaien op een EU die voor het tegenovergestelde staat van wat die zou moeten verdedigen.’
Pardon?
Is er in Europa soms geen ruimte voor religieus onderbouwde meningen?
Juist waar het Oost Europese landen betreft is het een groot goed dat er wederom politiek wordt bedreven waarin religieuze opvattingen een rol spelen. Gedurende veertig jaar is dat hen immers onmogelijk gemaakt, en een doorslaand succes is een a-religieus politiek systeem niet gebleken ... Het getuigt dan ook niet van veel historisch besef deze nieuwe verworvenheden meteen met afkeuring te bezien.
Liberale Nederlandse politici moeten bovendien niet de fout maken Europa te beschouwen als een grotere versie van Nederland. Ons land neemt op veel terreinen een unieke positie in, maar deze is niet per definitie positief.
Waar de EU voor staat moet worden bepaald door democratische besluitvorming waarbij de bevolkingen van alle lidstaten zijn betrokken, hoe katholiek of liberaal ze ook zijn.
In één opzicht klopt de analyse van de Europarlementariërs: de komende uitbreiding met tien tot twaalf landen zal nieuwe kansen scheppen voor de de christelijke politiek in Europa.
Er ligt mijns inziens een uitdaging voor christelijke partijen om inderdaad te zorgen dat christelijke noties terugkeren op de Europese politieke agenda.
Daartoe zal, meer dan nu het geval is, gezocht moeten worden naar mogelijkheden de krachten te bundelen met geestverwanten.
Dit geldt des te meer nu Nederland na de uitbreiding zowel absoluut als relatief minder zetels in het EP krijgt toegewezen.
De uitbreiding biedt de christelijke politiek de kans en de noodzaak een slag te maken in Europa, en ook de ChristenUnie mag zich hierin niet onbetuigd laten.
Dit betekent niet dat er met elke christelijke beweging samengewerkt kan worden, maar wel dat de bestaande en toekomende mogelijkheden zo constructief mogelijk moeten worden geëvalueerd.
Het zou jammer zijn als de liberale vrees volledig ongegrond zou blijken.
Door Benjamin Anker
Toppunt van verontwaardiging betrof de EU-subsidie die dit jaar voor het eerst is gegeven aan pro-life groepen.
De komende uitbreiding van de Unie plaatst Europa in deze visie op een hellend vlak. Een spreker van de Federatie van Humanistische Verenigingen voorspelde zelfs dat ‘de uitbreiding kan uitdraaien op een EU die voor het tegenovergestelde staat van wat die zou moeten verdedigen.’
Pardon?
Is er in Europa soms geen ruimte voor religieus onderbouwde meningen?
Juist waar het Oost Europese landen betreft is het een groot goed dat er wederom politiek wordt bedreven waarin religieuze opvattingen een rol spelen. Gedurende veertig jaar is dat hen immers onmogelijk gemaakt, en een doorslaand succes is een a-religieus politiek systeem niet gebleken ... Het getuigt dan ook niet van veel historisch besef deze nieuwe verworvenheden meteen met afkeuring te bezien.
Liberale Nederlandse politici moeten bovendien niet de fout maken Europa te beschouwen als een grotere versie van Nederland. Ons land neemt op veel terreinen een unieke positie in, maar deze is niet per definitie positief.
Waar de EU voor staat moet worden bepaald door democratische besluitvorming waarbij de bevolkingen van alle lidstaten zijn betrokken, hoe katholiek of liberaal ze ook zijn.
In één opzicht klopt de analyse van de Europarlementariërs: de komende uitbreiding met tien tot twaalf landen zal nieuwe kansen scheppen voor de de christelijke politiek in Europa.
Er ligt mijns inziens een uitdaging voor christelijke partijen om inderdaad te zorgen dat christelijke noties terugkeren op de Europese politieke agenda.
Daartoe zal, meer dan nu het geval is, gezocht moeten worden naar mogelijkheden de krachten te bundelen met geestverwanten.
Dit geldt des te meer nu Nederland na de uitbreiding zowel absoluut als relatief minder zetels in het EP krijgt toegewezen.
De uitbreiding biedt de christelijke politiek de kans en de noodzaak een slag te maken in Europa, en ook de ChristenUnie mag zich hierin niet onbetuigd laten.
Dit betekent niet dat er met elke christelijke beweging samengewerkt kan worden, maar wel dat de bestaande en toekomende mogelijkheden zo constructief mogelijk moeten worden geëvalueerd.
Het zou jammer zijn als de liberale vrees volledig ongegrond zou blijken.
Door Benjamin Anker
Reacties op 'Column: Dreiging uit het Oosten'
Geen berichten gevonden
Log in om te kunnen reageren op nieuwsberichten.