Kortgeleden stond er in de Nieuwe Ooststellingwerver een kort berichtje. Een inwoner uit Donkerbroek, weigerde zijn hoogglans pannen te vervangen door andere. De gemeente legde een dwangsom op, omdat dit nu eenmaal in de bouwvoorschriften staat.

De inwoner weigerde, en voerde een rechtszaak tegen de gemeente. Hij won die, maar staat er bij: de gemeente gaat in hoger beroep. Nu ga ik hier niet op de zaak zelf in. Wel over de regel zelf.

 

Het is ons een doorn in het oog dat we als gemeente zover gaan in de regelgeving. Toen ik de directeur van Hus en Hiem eens naar de reden van het verbod op hoogglans pannen vroeg, kwam hij met een verhaal over het vroegere arme buitengebied van Ooststellingwerf. Respect voor het verleden zou je dan er toe brengen deze pannen, die van oudsher alleen door de notabelen gebruikt werden, niet te gebruiken. Nu zal de directeur misschien uit respect voor het verleden nog op een lemen vloer leven.

Deze hoogglans pannen worden heden ten dage vooral gebruikt om de duurzaamheid van een huist te vergroten. Vooral een dak wat onder het gebladerte zit houdt het veel langer uit. Praktische overwegen dus. Maar er is meer.

 

Waar halen we het lef vandaan om in een tijd waarin landelijk er naar gestreefd wordt zoveel mogelijk overtollige regels af te schaffen, dit soort regels nog in nota’s vast te leggen. Zou het niet beter zijn wanneer de gemeente wat meer let op duurzaamheid en veiligheid bij de bouw, en verder zo veel mogelijk mensen de vrijheid geeft. Een huis bouwen of verbouwen doe je niet zomaar, daar denk je over na, dat wil je zo doen dat jij je daar optimaal in thuis voelt. We zullen proberen om bij de “evaluatie van de welstandsnota” zoals dat heet, hiervoor ruimte te vinden.