‘Oorlog’ in het Soesterkwartier (column)
zaterdag 22 oktober 2005 22:45
Het Soesterkwartier in Amersfoort – vooral de Rivierenbuurt – is in de ban van overlast, veroorzaakt door een groep jongeren. ‘De Stad Amersfoort’ besteedde daar meer dan een pagina aan, onder de kop ‘Het lijkt hier wel oorlog’. Wijkbewoners steken de hoofden bij elkaar en overwegen de oprichting van een burgerwacht.
Het Soesterkwartier in Amersfoort – vooral de Rivierenbuurt – is in de ban van overlast, veroorzaakt door een groep jongeren. ‘De Stad Amersfoort’ besteedde daar meer dan een pagina aan, onder de kop ‘Het lijkt hier wel oorlog’. Wijkbewoners steken de hoofden bij elkaar en overwegen de oprichting van een burgerwacht.
Bewust pestgedrag
Nu moeten we dit niet zwaarder aanzetten dan het is. Spreken over oorlog lijkt mij een spraakgebruik van mensen die geen oorlog hebben meegemaakt. Maar dat angst bij velen aanwezig is, staat buiten kijf. Mensen voelen zich niet meer veilig in hun buurt waar ze al jaren wonen. We moeten het dan ook maar niet bagatelliseren. Hier is geen sprake meer van kwajongensachtige balorigheid. Het is bewust pestgedrag, niet incidenteel maar voortdurend. Dat in zo’n situatie ouders hierover vergoelijkend spreken, is voor mij dan ook onvoorstelbaar.
Op veel plaatsen in de stad zorgen jongeren voor overlast. Mijn eerste reactie, als ik zoiets hoor, is dan vaak dat de tolerantiegrens steeds lager komt te liggen. Mensen verdragen steeds minder van elkaar. Maar we leven in een stad wel erg dicht op elkaar. En de openbare ruimte is er voor iedereen en is niet bedoeld om absoluut stil en leeg te zijn. Deze stelling laat zich ook omkeren. In de openbare ruimte moeten we ook rekening met elkaar houden. En voor vandalisme en hinderlijk gedrag zijn geen goede woorden te vinden.
Bewust pestgedrag
Nu moeten we dit niet zwaarder aanzetten dan het is. Spreken over oorlog lijkt mij een spraakgebruik van mensen die geen oorlog hebben meegemaakt. Maar dat angst bij velen aanwezig is, staat buiten kijf. Mensen voelen zich niet meer veilig in hun buurt waar ze al jaren wonen. We moeten het dan ook maar niet bagatelliseren. Hier is geen sprake meer van kwajongensachtige balorigheid. Het is bewust pestgedrag, niet incidenteel maar voortdurend. Dat in zo’n situatie ouders hierover vergoelijkend spreken, is voor mij dan ook onvoorstelbaar.
Op veel plaatsen in de stad zorgen jongeren voor overlast. Mijn eerste reactie, als ik zoiets hoor, is dan vaak dat de tolerantiegrens steeds lager komt te liggen. Mensen verdragen steeds minder van elkaar. Maar we leven in een stad wel erg dicht op elkaar. En de openbare ruimte is er voor iedereen en is niet bedoeld om absoluut stil en leeg te zijn. Deze stelling laat zich ook omkeren. In de openbare ruimte moeten we ook rekening met elkaar houden. En voor vandalisme en hinderlijk gedrag zijn geen goede woorden te vinden.
Koekje van eigen deeg
Waar ik wel mee zit is het vinden van een verklaring voor dit gedrag. In de jaren zestig van de vorige eeuw stonden jongeren op tegen het establishment, daarbij geïnspireerd door filosofen als Herbert Marcuse. Verzet tegen een generatie die na de oorlog alles netjes had hersteld en opgepoetst, maar steeds meer geestelijke leegheid vertoonde. Het was verzet tegen het gezapige materialisme. Zou dat nu weer het geval zijn? En dan niet alleen tegen het materialisme, waar ook die jongeren van profiteren, maar vooral tegen onze geïndividualiseerde samenleving die de jeugd het allemaal zelf maar laat uitzoeken? Krijgt de provogeneratie van toen nu een koekje van eigen deeg?
'Dat nu in de Rivierenbuurt wordt overwogen om een burgerwacht te vormen, lijkt me nog niet zo gek. (...) Iedereen heeft het recht om in de openbare ruimte te verblijven, zonder door anderen lastig gevallen te worden.'
Burgerwacht
Dat nu in de Rivierenbuurt wordt overwogen om een burgerwacht te vormen, lijkt me nog niet zo gek. Niet om zelf op te treden tegen 'rellende' jongeren. Dat is een taak van de politie. Maar wel om te markeren dat de openbare ruimte niet wordt prijsgegeven. Iedereen heeft het recht om daarin te verblijven, zonder door anderen lastig gevallen te worden. En misschien is de ontmoeting aanleiding om met elkaar in gesprek te komen.
Hopelijk wordt escalatie voorkomen. Laten we daarom maar bidden. En in ons gebed de zich kapot vervelende jongeren, de overheid en in het bijzonder die politieagenten, die in dienst van die overheid hun werk moeten doen, niet vergeten.
Piet Jonkman, wethouder Stedelijk Beheer en Wijkontwikkeling
Reageren? Stuur een mailtje naar Piet Jonkman, p.jonkman@amersfoort.nl
Piet Jonkman, wethouder Stedelijk Beheer en Wijkontwikkeling
Reageren? Stuur een mailtje naar Piet Jonkman, p.jonkman@amersfoort.nl
Archief > 2005 > oktober
- 25-10-2005 25-10-2005 14:07 - Voorproefje verkiezingsprogramma
- 22-10-2005 22-10-2005 22:45 - ‘Oorlog’ in het Soesterkwartier (column)
- 17-10-2005 17-10-2005 13:01 - Spiegel.
- 15-10-2005 15-10-2005 19:19 - Opscherpen
- 15-10-2005 15-10-2005 18:32 - Over hoor en wederhoor en het belang van elkaar ontmoeten (column)
- 10-10-2005 10-10-2005 11:38 - Stichting De Werkplaats (column)
- 05-10-2005 05-10-2005 10:34 - Het Spijkertje (column)
- 01-10-2005 01-10-2005 09:19 - Werk met toekomstwaarde
Reacties op '‘Oorlog’ in het Soesterkwartier (column)'
Geen berichten gevonden
Log in om te kunnen reageren op nieuwsberichten.