Het is een spannende tijd geweest. De sint is weer naar Spanje. De drukte van het voorbereiden en de spanning van het afwachten zijn voorbij. Alhoewel zo spannend is het ook weer niet. Want de sint laat de plak en de roe al jaren in Spanje achter. Er zijn ook weinig landgenoten die in de zak verdwijnen. Het zoet overheerst.
Voor de politiek is de spanning van de verkiezing al weer enige tijd voorbij en heeft plaats gemaakt voor de spanning van de formatie. Toch wil ik nog even terugkijken op de verkiezingen.
Om in de Sinterklaas terminologie te blijven klopte in de tijd voor de verkiezingen ons hart vol verwachting voor wat de uitslag ons zou brengen. Wat zou het zijn, het zoet of de roe. De burgers zijn niet als Sinterklaas. Ze delen niet alleen zoet uit, maar hebben ook de nodige hoeveelheid zuur om uit te delen. Balkenende en zijn club had het per slot van rekening al geruime tijd over zuur en zoet wat uitgedeeld moest worden. Als je het zoet en zuur aan de burgers geeft en het dan niet eerlijk verdeelt, dan kan je wat terug verwachten.
Alle fracties, op een na, te weten de ChristenUnie-SGP, die in gemeenteraad van Boskoop vertegenwoordigd zijn, hebben in de Tweede Kamer zetels in moeten leveren. De burgers willen een andere koers. Ook in Boskoop moeten we over de uitslag nadenken.
Wat wil de burger? De burger wil duidelijkheid, niet allerlei vage beloften die de partijen uit het politieke midden beloven. Nee, er moet wat gebeuren met de sociale ongelijkheid en onrust die daaruit voortkomt. Zowel de Socialistische Partij, als de Partij voor de Vrijheid hebben dit probleem scherp voor ogen. De oplossingsrichting van deze grote winnaars van de verkiezingen ligt echter ver uit elkaar. De Partij voor de Vrijheid wil bepaalde groepen van onze samenleving het land uitzetten. De Socialistische partij wil gelijkheid door te pleiten voor een verhoging van de uitkeringen.
Dit is het bestrijden van symptomen. Symptomen van een maatschappij die zich splitst in arm en rijk, waarbij die grens vaak samenvalt met etnische grenzen.
Hoe kan ongelijkheid en achterstand bij bepaalde bevolkingsgroepen voorkomen worden. Niet door deze mensen het land uit te zetten, maar ook niet door ze te verwennen door ongeacht hun situatie de uitkeringen te verhogen.
Nee, er moeten kansen gecreëerd worden, zodat iedereen volwaardig en gelijkwaardig in de maatschappij mee kan doen. Hiervoor moet geïnvesteerd worden. De overheid kan dit doen door te investeren in onderwijs. Ook door te zorgen dat minderheden zich kunnen uiten en kunnen leven volgens hun levensovertuiging en principes, mits ze anderen niet kwetsen of schaden. Anders worden deze mensen in een isolement gedreven.
Maar niet alleen de overheid moet investeren. De Nederlandse maatschappij is een samenleving van 16 miljoen verschillende burgers. Al deze burgers bepalen gezamenlijk hoe Nederland er uit ziet. Niet alleen door een keer per 4 jaar een Tweede Kamer te kiezen, maar door dagelijks de mening van anderen te respecteren en niet te kwetsen, maar samen te leven.
Behandelt anderen zoals u zelf behandeld wilt worden.
Vol verwachting kijken we uit naar welk beleid, welke regering en welke houding van de burgers uit de zak komt.

Siem Bak
ChristenUnie-SGP