"We betalen teveel belasting aan Europa" riep de jongen rechtsachter in het lokaal, "en politiek boeit gewoon niet".  Mijn gastles over het Europees Parlement moest op dat moment nog beginnen. Er is veel onwetendheid over Europa. De nieuwe Europese Commissie heeft dit ook gezien, en wil er verandering in brengen met een twee jaar durende conferentie die de betrokkenheid van burgers bij de EU moet vergroten. Eerlijk gezegd geloof ik niet zo in deze conferentie. Wat we nodig hebben zijn politici met lef.

De meeste mensen die ik spreek willen vooral dat de politiek besluiten neemt, met name over zaken die zij belangrijk vinden. Onderwerpen die mensen belangrijk vinden zijn volgens het opiniepanel van NPO Radio 1 klimaatverandering en zorg. Je zou dus denken dat Europese politiek volop leeft bij de Nederlanders, want die bemoeit zich nu precies daarmee. Dit valt tegen. Wat in Brussel gebeurt is voor velen gevoelsmatig en letterlijk ver weg.

Dat ligt echter niet aan Brussel zelf. Nationale politici zetten zich veel te vaak af tegen Europa. Premier Rutte gaat hierin voorop, toen hij vorig jaar de woorden sprak dat Europese verkiezingen “niet zo relevant” zijn.

Ook binnen de ChristenUnie lijkt soms sprake van een ambivalente houding tegenover Europa. “Wel samenwerken, maar geen superstaat” was de verkiezingsslogan in 2019. Want: ‘Een steeds hechtere Unie gaat klemmen’. Inderdaad, meer regels kunnen gaan klemmen. Maar de Europese Unie is meer dan regels. De Europese Unie kan juist op het gebied van mondiale vraagstukken, zoals klimaatverandering, een betekenisvolle rol vervullen.

Naar mijn mening is zelfs een hechtere Unie noodzakelijk als het gaat over aanpak van klimaatverandering. Kringlooplandbouw in Nederland is prachtig, maar heeft geen kans op succes als dit niet op grotere (lees Europese, en liefst internationale) schaal wordt toegepast en er afspraken worden gemaakt in handelsakkoorden.

Van de conferentie van de Europese Commissie verwacht ik niet veel. Waar ik wel in geloof is dat nationale politici en politieke partijen - dus ook de ChristenUnie - durven te zeggen dat de Europese Unie belangrijk is. Niet omdat Europa alles voor ons gaat regelen, maar omdat Europa datgene gaat regelen wat noodzakelijk is. Wat we nodig hebben is lef. Lef van politici om te erkennen dat Europese samenwerking noodzakelijk is. Ook als dat betekent dat je als lidstaat op onderdelen iets minder te vertellen hebt.

Gelukkig is er hoop. Op mijn vraag waar de Europese Unie zich vooral mee moet bemoeiden, antwoorden de MBO-studenten: het klimaat. Het begin van betrokkenheid is er.  

Anja Haga is kandidaat Europarlementariër, werkt bij Staatsbosbeheer en leeft plasticvrij.

Elke maandagmiddag verschijnt op deze plek een nieuwe column van één van onze columnisten. Vorige week schreef Alex ten Cate de column 'Jezelfverstaan'. Tot volgende week!