De jeugd, waartoe ook ikzelf behoor, heeft een eigen cultuur waar de ouders niets van snappen. Een jaar of zeven terug had ik net mijn eerste mobiele telefoon. Ik herinner mij dat mijn moeder mij belde met de vraag welke kant van de CD-rom naar boven moest in de computer. De tijd is veranderd (mijn oma van bijna 80 SMS’t mij af en toe en e-mailt er flink op los), maar ouders lijken nog steeds niet veel te begrijpen van de jeugdcultuur op internet.

 

Professionals bij de politie en internetproviders zien pas problemen wanneer jongeren onder de 18 uit de kleren gaan of elkaar chanteren dit te doen. Ik leg het probleem een stap eerder. Ik zie het als een groot probleem dat jongeren 2 tot 4 uur, of meer, per dag achter de computer zitten om met elkaar te chatten. Daarnaast zie ik de – vaak tegen het narcistische aan – weblogs (persoonlijke websites) als een probleem. Het is niet gezond dat jongeren tussen de 12 en 25 úren achter een computer zitten om te chatten met een meisje of jongen die 10 minuten fietsen van je vandaan woont. De persoonlijke websites met vaak uitdagende foto’s zijn gericht op het etaleren van individuen en hebben als doel het oogsten van complimenten. De oorzaak van het probleem is gelegen in het feit dat jongeren vaak eenzaam zijn. Ze bevinden zich in een identiteitscrisis, voelen zich niet gehoord door hun ouders of omgeving en vluchten daarom weg in de universele wereld van het internet. Op internet is ieders leven leuk, interessant en doen mensen ertoe, zo lijkt het. Tot slot is het natuurlijk spannend om eens te kijken hoe ver de onbekende aan de andere kant van het beeldscherm durft te gaan: “mag ik je billen zien”?

 

Dat er een probleem is zal door niemand ontkend worden. Dat de maatschappij compleet oversekst is zal door een aantal mensen overdreven gevonden worden. Dat de jeugd van het pad af dreigt te raken wordt al geroepen sinds de tijd van Plato. Echter, een belangrijk verschil met de gehele geschiedenis vóór de aanvang van de M-generatie, is dat de jeugd voorheen werkte als groep en het hield bij spelletjes als collectief belletje lellen en ander relatief onschuldige kattekwaad. De M-generatie daarentegen is gericht op het eigen ik. Wat vinden mensen van mij? Wie gaat voor mij uit de kleren en voor wie doe ik dat? De jeugd opereert niet meer massaal op straat maar in de eigen slaapkamer met de gordijnen dicht en de deur op slot.

 

Het internetgebruik moet uit de anonimiteit gehaald te worden. Dit kan op drie niveaus. In de eerste plaats: geen computers meer op stoffige zolderkamertjes, maar gewoon in de woonkamer. Indien dit niet bij uw interieur past kunt u overwegen een laptop aan te schaffen. Neemt u dan echter geen draadloos netwerk, want dan zit uw kind straks met de laptop op de w.c.. In de tweede plaats:  privacy is een groot goed, ook op internet. Maar bij duidelijk en soms schokkend misbruik moet ingegrepen kunnen worden.”  Zorg dat je weet welke mensen zich op bepaalde sites bevinden en pak de extremen (oude mannetjes die jonge meisjes via de webcam uitkleden bijvoorbeeld) hard aan. In de derde plaats kan het goed zijn om – net als bij de telefoonrekening - maandelijks een overzicht van bezochte websites naar internetgebruikers te sturen. Ouders krijgen dan zwart op wit te zien waar hun kind rondgesurft heeft.

 

Alleen internet uit de anonimiteit halen lost het probleem nog niet op; het neemt de behoefte aan complimentjes, spanning en sensatie is niet weg. De hang naar spanning en sensatie en het zoeken van bevestiging van jezelf door anderen zijn helaas kenmerken van onze postmoderne, individualistische maatschappij en daarom maar moeilijk te ondervangen. Het is dus een maatschappelijk probleem dat niet zomaar op te lossen valt. Zonder met een beschuldigende vinger te willen wijzen: Ouders, vraagt uzelf eens af waarom ook uw kinderen deze behoeften hebben. Misschien kan het probleem wel binnen uw eigen muren worden opgelost.