Natuurlijk zijn er uitzonderingen op de bekende regel, die er voor zorgen dat de mening op briljante wijze zwart op wit komt te staan. Er is nog een andere categorie. Deze lieden zijn in de gelegenheid uit hoofde van hun ambt of functie op gezette tijden hun mening aan het papier toe te vertrouwen. Een geweldig voorrecht boven anderen zou je zeggen en ik stem daar van harte mee in. Helaas, moet ik toch zeggen, schijnen deze schrijvers zich dat nauwelijks te realiseren, gezien het vriendelijke, vrijblijvende gekeuvel, wat aan het papier wordt toevertrouwd.

Dan ontstaat er een situatie, laten we zeggen "een vertrouwenscrisis" waardoor die persoon, plotseling, verboden wordt om zijn "pennevruchten"nog langer in de openbaarheid te brengen. Gebrek aan communicatie kan zoiets heten. Nogal belachelijk. Politici zijn werkzaam in de politiek met in de eerste plaats hun stem te gebruiken. Wanneer hiervoor de grijze cellen ook nog werken is dat mooi meegenomen. Dit betekent dus dat er gepraat wordt en niet geluisterd. Voila, het probleem ten voeten uit. Zal dat verbeteren? Helaas! Wie het hardste praat heeft de meeste aandacht. Luisteren is van een geheel andere orde.

Natuurlijk ben je, wanneer je de mond gesnoerd wordt, nog lang niet uitgepraat. Niets menselijks is ons vreemd, je hebt verbaal nog wel een appeltje te schillen. Eigenlijk zou je wel een robbertje willen vechten. Matten heet dat, geloof ik, Als geciviliseerd persoon behoort dat niet tot de mogelijkheden. Wat blijft dan over.......Juist een ingezonden stuk in een onder ons bekende weekkrant, die zovaak een schakel is tussen de politiek en de lezer.

Het interessante nu aan dit proza is, dat het ineens ergens over gaat. Vele stukjes gelezen met het absolute NIETS als onderwerp en ineens gaat het ergens over. Dat is schrikken. Daar waren we niet op voorbereid.

De vegen vliegen de pan uit en voor iedere politieke partij is er een passende veeg. Wellicht dat deze brillantie (of was het brillantine) eerder ook positief gebruikt had kunnen worden. Twee politiek-dodelijke woordjes in de vorige zin: had kunnen. Genoeg hierover, wat geweest is, dat is voorbij - geen kinnesinne doet dat veranderen.

Wanneer je hierdoor in een spookrijder veranderd, dan was de aanleg hiervoor meer dan latent aanwezig. Naar zichzelf gekeken en een juiste conclusie getrokken en dat voor een ex-wethouder van de NAP. Mijn jongste kleinzoon kent ook deze lettercombinatie, maar gebruikt dan een andere klinker.

                                                                                                          Cumgra Nosalis

Reactie? mail Bram