De lockdown heeft ons doen beseffen dat een reset mogelijk is. Dat we niet voor altijd op dezelfde wijze door hoeven met ons leven en samenleven. Of zeggen we dit om de coronacrisis nog enige zin te geven? Om een perspectief te hebben dat ons helpt om over de benauwende horizon van deze crisis heen te kijken?

De gretigheid waarmee we luisterden naar de persconferentie van afgelopen woensdag verraadt dat we vooral perspectief willen op een terugkeer naar ons vertrouwde leven. Zoals Tommy Wieringa schreef in zijn column in NRC van 4 april jl.: “Met de hartstocht van lang gescheiden minnaars zullen we ons herenigen met onze slechte gewoontes, en er nog een paar aan toevoegen.”

De Bijbel houdt ons vaak een spiegel voor. We weten dat wij, net als de Israëlieten in de woestijn, kunnen terugverlangen naar de vleespotten van Egypte. De situatie in Egypte, waarin iedereen wist wat zijn plaats was en zijn dagelijks werk. Egypte is niet alleen onvrijheid, maar ook zekerheid.  

Deze crisis bevestigt hoezeer onze ChristenUnie-idealen - over een samenleving met aandacht, sabbatsrust, een schone aarde, of ademruimte voor gezinnen –van belang zijn.  Maar ook wij zitten vast in het oude normaal. In economische systemen, in wetmatigheden, in dichtgetimmerde modellen. Is ons Egypte misschien een systeem waarin hulp aan naasten in nood volledig is dicht gereguleerd? Het streven naar eerlijke regels en naar rechtvaardigheid, ontneemt ons soms zomaar de ruimte om recht te doen. Terwijl dát is wat van ons gevraagd wordt. De toeslagenaffaire legt dat pijnlijk bloot, maar is helaas niet het enige voorbeeld. 

Er zullen de komende maanden en jaren moedige politiek besluiten nodig zijn. Laten we de durf hebben om voorstellen te doen die ons losmaken van die oude orde. Schaf de kostendelersnorm af en de vier weken wachttijd in de bijstand. Verdeel zorgbudgetten zonder verantwoording te eisen. Deze coronatijd laat zien dat dit kan, dat er meer speelruimte is dan we denken.

Normaliseer, kortom, het afwijken van de regels, laat maatwerk het nieuwe normaal zijn. Dat geeft ruimte om recht te doen. En dat geeft zoveel mensen het perspectief en de ademruimte, waar ze zo naar snakken.

Joëlle Gooijer-Medema is fractievoorzitter voor de ChristenUnie in Delft, werkt bij het Leger des Heils en heeft hart voor de ouderenzorg.

Elke maandagmiddag verschijnt op deze plek een nieuwe column van één van onze columnisten. Vorige week schreef Anja Haga de column 'Hoge bloeddruk' Tot volgende week!