Dit jaar herdachten we voor de 60e keer de grote watersnoodramp van 1953. In veel media is er nu ook aandacht voor de veiligheid in onze provincie.
Hoe staat het eigenlijk met onze dijken? Zijn we nu wél veilig? Het antwoord is : Ja! Hoewel, met de natuur weet je het nooit. ( Daar kwam de HTM -en de Hagenaar- achter toen na 10 sneeuwvrije jaren de sneeuwruimers voor tramrails werden weggedaan). Als we bij water blijven: een storm die één keer per duizend jaar voorkomt, kan volgend jaar over onze kusten razen. En vervolgens tweeduizend jaar niet. Maar dan zijn wij volgend jaar toch maar, populair gezegd, de sjaak.

Erg bang ben ik daarvoor overigens niet, de afgelopen jaren is hard gewerkt aan de “zwakke schakels” in de kustverdediging. Wie bij Scheveningen gaat kijken ziet er een mooi staaltje van. Bij Katwijk wordt het laatste stuk aangepakt.

De zee is trouwens niet het enige “waterlichaam” dat ons zou kunnen overspoelen. Ook vanuit het achterland dreigt gevaar. De oorzaak even daargelaten, het klimaat verandert. Gletsjers smelten, regen en sneeuw vallen soms in buitensporige hoeveelheden.
Aan de rivierdijken moet op veel plaatsen nog worden gewerkt. Soms gaat dat ten koste van pittoreske plekjes. Laten we gezamenlijk creatief denken zodat zuinig zijn op onze veiligheid gepaard kan gaan met zuinig zijn op ons mooie landschap.