Het was moeilijk een vrouw te ontdekken op de foto’s en televisiebeelden die het congres van Leefbaar Nederland opleverden. Integendeel, het waren de mannen die hun strijd om de macht streden.
Toch vond voorzitter Jan Nagel het nodig in zijn openingstoespraak de SGP te hekelen vanwege het niet toelaten van vrouwen als lid.

Daarmee sloot hij zich behendig aan in het koor van verontwaardigde stemmen dat deze weken aanzwelt. De vrouwenorganisaties van PvdA, VVD, D66 en CDA en PvdA-Kamerlid Bussemaker hebben staatssecretaris Verstand opgeroepen iets aan deze ‘discriminatie’ te doen.
De schermutselingen rondom het vrouwenstandpunt van de SGP worden grimmiger. Deze week behandelt de Kamer een VN-rapport, waarin bij dit ‘vuiltje’ in onze overigens zo verdraagzame samenleving de vinger wordt gelegd.
CDA-fractievoorzitter Balkenende heeft al gezegd niets te voelen voor maatregelen tegen de SGP. En terecht. Het zou neerkomen op vrijheidsbeperking van een particuliere organisatie. De Christelijke Plattelands Vrouwenbond wordt toch ook niet aangepakt, omdat ze alleen maar vrouwen toelaat?
De critici van de SGP menen echter dat het gelijkheidsbeginsel in onze Grondwet moet prevaleren boven de vrijheid van vereniging en de vrijheid van godsdienst. Door dit zo te stellen geven ze echter al het patroon van hun denken prijs: grondrechten worden niet verstaan als vrijheidswaarborgen maar als dwangmiddelen. Hier wil een meerderheid de minderheid dwingen, terwijl de formulering van grondrechten juist bedoeld was om een minderheid tegen de dwang van de meerderheid te beschermen!
Hopelijk zullen behalve de christelijke fracties ook andere fracties in staat zijn een zuiver democratisch geluid te laten klinken. In een democratie mag iedereen volwaardig meedoen, ook partijen die er een bepaalde opvatting over de rol van vrouwen in het publieke leven op nahouden.
Iets anders is of deze opvatting juist is en of er bij de SGP ook sprake zal zijn van een veranderend inzicht in het bijbels spreken over de rol van vrouwen in de samenleving. Uitlatingen van de Kamerleden Van der Vlies en Van der Staaij wijzen in deze richting.
De sleutel ligt dan hierin dat opzettelijker wordt nagedacht over de eigen betekenis van maatschappelijke verbanden (scholen, verenigingen, politieke partijen, etc.) en over het verschil tussen de verantwoordelijkheden die hier gedragen worden en het kerkelijk ambt.
De discussie zou aan gewicht winnen als ook vrouwen uit de SGP-achterban hieraan zichtbaarder deelnamen. Het blijft merkwaardig dat PvdA- en VVD- en CDA-vrouwen iets zeggen over SGP-vrouwen, terwijl we deze vrouwen zelf nauwelijks horen. De afwezigheid van SGP-vrouwen in de media bevestigt het negatieve beeld dat over de SGP bestaat.
Ik zou een heropening van deze discussie in de SGP wensen in het belang van de christelijke politiek. De verwantschap tussen ChristenUnie en SGP is groter dan die tussen beide partijen en resp. de conservatieven of katholieken. Het zou een goede stap zijn als de SGP zich zou bevrijden van een blokkade die ze zichzelf heeft opgelegd.
Het is niet zo, zoals onlangs in het SGP-blad De Banier stond te lezen (8 november, pag. 17), dat de ‘jongens en meisjes’ van de ChristenUnie er twintig jaar geleden precies zo over dachten. GPV en RPF hebben er nooit zo over gedacht en hebben altijd vrouwen volwaardig laten meedoen. Dat heeft niets met ‘tijdgeest’ te maken.
De SGP heeft zelf in 1998 een al te hard besluit genomen, waarvan ze nu de gevolgen draagt.
Jammer dat de wereld van de christelijke politiek zo ingewikkeld is geworden.

Door Roel Kuiper