Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Zo zou je de besluitvorming rond de plaats van de brede school kunnen noemen. Of: beter een half ei dan een lege dop. Want ideaal krijg je het toch nooit. Hoe zorgvuldig je de besluitvorming ook probeert te laten verlopen.

Over besluiten gesproken: Ik vind dat de besluitvaardigheid in Boskoop beter kan. Daarmee stel ik mij kwetsbaar op als lid van het gemeentebestuur. Maar zo’n kwetsbare opstelling wil wel eens helpen om je omgeving aan het denken te zetten.

Hoe lang hebben we bijvoorbeeld niet gedaan over de vernieuwing van de Parklaan, het definitieve tracé van de oostelijke randweg, de keuze voor de plaats van de eerste brede school, de plannen voor de greenport. De inspraak in Boskoop actief lijkt een middel te worden om heldere standpunten van het gemeentebestuur rondom de Wet Maatschappelijke Ondersteuning en het cultuurbeleid uit te stellen.

Grote ambities, maar het polderen neemt soms wel erg bizarre vormen aan. Hoe dat komt? U mag het zeggen. Misschien uit angst niet iedereen tevreden te kunnen stellen? Of uit angst voor procedures die besluiten op de lange baan schuiven? Of gewoon getreuzel omdat besluiten nemen zo lastig is? Of misschien zijn het de eigen belangen die toch weer telkens komen bovendrijven? En als er al plannen klaar liggen, dan vraag je je als burger in gemoede af waar nou toch de uitvoering blijft. En terecht.

Ook in de besluitvorming over de fusie met Rijnwoude zag je de stroperigheid er van af komen. Dat geldt overigens niet alleen voor de betrokken gemeenten, maar ook voor de provincie. Natuurlijk waren er de problemen met Rijnwoude, maar het gehannes reken ik ook de provincie aan. Waar was de provincie toen de fusie al vroeg dreigde op niets uit te lopen? Krachtdadig optreden van die kant had het proces kunnen versnellen. Nu zijn we weer terug bij af .

Als burger merk je sowieso weinig van de toegevoegde waarde van de provincie. Het blinkt niet uit in helderheid, doortastendheid en (financiële) ondersteuning. Greenport prima, maar van ons hoef je verder niets te verwachten, sprak de gedeputeerde op een informatieavond over de plannen voor de (herstructurering) van het kwekerijgebied.

Ik hoop dat Rijnwoude weer gauw bij zinnen komt. Intussen merk ik dat in de Raad weer gelonkt wordt naar Waddinxveen. Persoonlijk ben ik nooit echt voorstander geweest van een fusie met Waddinxveen, en zeker niet zonder Rijnwoude waar we meer mee gemeen hebben. De belangen van Boskoop en Waddinxveen lopen te ver uiteen, een bron van conflicten als je samengaat. Waddinxveen heeft dat duidelijk gemaakt door nadrukkelijk te kiezen voor Gouda en dus voor verstedelijking i.p.v. vergroening.

Als je samen snel iets wilt bereiken, dan is volgens mij samenwerken beter dan fuseren. Immers, samenwerken doe je op terreinen waar dat wenselijk is en die wenselijkheid is er niet op alle fronten als het gaat om Waddinxveen.

Een oproep dus om besluitvaardigheid en adequate uitvoering van plannen. Ik denk dat de burger graag ziet dat er iets gebeurt of hij het nou leuk vindt of niet. Dat is nog altijd beter dan zich af te moeten vragen of er nog iets gebeurt.

Ton van Nimwegen

Raadslid Christenunie/SGP

avnimwegen@casema.nl