Deze droom kreeg ik deze week. Ik waande mij in 2010, en dacht terug aan wat er de afgelopen jaren gebeurd was.

Het begon met een boze droom, waarin de oude Muziekschool ten onder dreigde te gaan aan de slopershamer. Veel Rijssenaren hebben herinneringen aan het gebouw. De ouderen omdat ze er naar de MULO hebben gegaan, maar de huidige generatie ouders en kinderen als Muziekschool. Toen zeker was dat de Muziekschool naar het Parkgebouw zou gaan dreigde een projectontwikkelaar het gebouw te kopen en te slopen. Veel Rijssenaren spraken er hun ongenoegen over uit, maar Rijssenaren springen niet op de barricaden. Voor het argument ‘geld’ hebben ze meestal begrip, en leggen zich dan bij de situatie neer.

Dit keer ging het echter anders. Toen minister Rouvoet van Jeugd en Gezin de gemeenten opdroeg een centrum voor Jeugd en Gezin tot stand te brengen kwam de bal aan het rollen. Enkele Rijssenaren met historisch besef hadden net een pleidooi gehouden voor behoud van het gebouw. Een paar raadsleden opperden toen het Centrum voor Jeugd en Gezin in de oude Muziekschool te plaatsen. Een gebouw dat altijd een onderwijzende functie heeft gehad kon prima functioneren om ouders en jeugd te onderwijzen en begeleiden. Veel raadsleden vroeg zich gelijk af wat dit wel niet ging kosten. Gelukkig was het college van B&W heel inventief. Zij kregen door middel van subsidies het benodigde budget rond.

De droom ging verder in 2010, vlak voor de officiële opening van het gebouw. Het centrum voor Jeugd en Gezin was er niet zonder slag of stoot gekomen. Vele hobbels waren er geweest, maar het college had haar lijn goed weten vast te houden. Steeds hadden twee uitgangspunten overeind gestaan; het gebouw moest behouden blijven, en ouders moesten er met alle vragen over opvoeden terecht kunnen. Het was een prachtig centrum geworden. De totstandbrenging had veel muren tussen organisaties die zich bezich houden met jeugd en gezin al geslecht. Iedereen was er van overtuigd dat het een plek was geworden waar je makkelijk naar binnen ging. In het café kon je rustig een kopje koffie drinken, en je opvoedproblemen delen met ‘soortgenoten’. Ondertussen kon je de kleine kinderen laten spelen in de mooie speelhoek. De problematiek van alle leeftijdsgroepen was er mooi in beeld gebracht. Inmiddels waren er voor iedere opvoedingsfase intervisieavonden georganiseerd. De laagdrempelige ingang maakte het ook makkelijker in contact te komen met de professionelere hulp. De jeugdagent en jeugdwerkers hielden er inmiddels al enkele weken kantoor, en waren erg tevreden over de korte lijnen die zij nu konden onderhouden.

Niet alleen het gebouw aan de J. ter Horststraat was gered, maar ook was er meer gezamenlijke aandacht voor opvoeden ontstaan. De politieke discussies hadden er toe geleid dat opvoedproblemen nu veel eerder besproken werden. Mensen stonden naar elkaar toe meer open voor dit onderwerp.

Maar…het was een droom die ik deze week had. De week waarin het kabinet haar beleidsprogramma presenteerde, en de week waarin de bouwplannen voor de Muziekschool bij het Parkgebouw positief werden ontvangen.

Gerrit Roosink

Deze droom is geschreven door Gerrit Roosink (secretaris kiesverening ChristenUnie Rijssen-Holten), om aandacht te vragen voor de beide onderwerpen. Deze droom is zuiver geschreven om het gesprek over deze onderwerpen op gang te brengen.