‘Help, ik heb zeven vinkjes’

bert vierkant.jpgzaterdag 12 februari 2022 17:01

In eerste instantie had ik het niet door. Ik zag wel opmerkingen langskomen over ‘vinkjes’, maar dacht dat het over het Corona Toegangs Bewijs ging, tenslotte een veel besproken onderwerp de afgelopen week. Maar na de kranten van dit weekend drong bij mij door dat het over het nieuwste boek van Joris Luyendijk ging. Het boek is getiteld ‘De zeven vinkjes’ en heeft als veelzeggende ondertitel ‘Hoe mannen zoals ik de baas spelen’.

En hoewel ik mij in die ondertitel totaal niet herken, blijk ook ik zeven vinkjes te hebben: man, wit, hetero, minstens één welgestelde ouder, minstens één in Nederland geboren ouder, vwo, universiteit. Daarbij hoor ik volgens Luyendijk bij de 3 procent landgenoten die dominant zijn op de meest invloedrijke posities. 

Spiegel

Ik ben nieuwsgierig naar de inhoud van het boek, ondanks de vele kritische reacties die loskomen op social media. Ik denk niet dat ik het met die inhoud helemaal eens zal zijn. Maar los daarvan houden de zeven vinkjes me bij voorbaat al een spiegel voor. In de eerste plaats dat ik wat ik heb bereikt niet aan mijzelf te danken heb. Maar misschien nog wel veel belangrijker: mensen met minder of misschien wel helemaal geen vinkjes zijn niet minder. Ongelijkheid is één van de grootste (of misschien wel het grootste) problemen van deze wereld en het is ook mijn taak om die te bestrijden, altijd, overal. En dan ben ik blij dat ik een baan heb waarin ik die taak voluit kan oppakken. 

Inclusiviteit 

Als wethouder had ik in Zuidhorn en heb ik in Westerkwartier vanuit de portefeuille Wmo belangrijke taken op dit gebied. Want in de Wmo, de Wet Maatschappelijke Ondersteuning gaat het erom dat iedereen kan meedoen, iedereen: van nul tot zeven vinkjes. Ik had goede contacten met Zorgbelang Groningen en met de Stichting Prokkel, met de Adviesraad Sociaal Domein en het Platform Toegankelijkheid Westerkwartier, belangrijke adviseurs op dit gebied. Maar ook vanuit armoedebeleid, onderwijs en laaggeletterdheid hebben we veel kunnen doen voor mensen die ‘minder vinkjes hebben’.

Belangrijk om te noemen is ook de aandacht voor de LHBTQ gemeenschap, inwoners die, vaak onzichtbaar, bedreigd worden door ongelijke behandeling. Het jaarlijks hijsen van de regenboogvlag is hiervoor een mooi symbool en heb ik dan ook altijd gemotiveerd en enthousiast gedaan.

Novatec

Veel tijd en energie heb ik mogen steken in ons Sociaal Werkbedrijf Novatec, bij uitstek de plaats waar mensen die op eigen kracht moeilijk aan het werk kunnen komen, toch voluit kunnen meedoen. Het leek er even op dat de sociaal werkbedrijven zouden verdwijnen, maar gelukkig is dat niet gebeurd en krijgen ze nu een bredere functie als Sociaal Werk- en Ontwikkelbedrijf, waar ook andere doelgroepen ervaring kunnen opdoen en opleidingen kunnen volgen.
Ik werd altijd geraakt door gesprekken met medewerkers, open, eerlijk, ontwapenend, dankbaar. Eigenlijk kunnen we veel van hen leren. We proberen de medewerkers steeds meer in het reguliere bedrijfsleven in te zetten, goed voor hen en voor de medewerkers in die bedrijven. Maar het beschutte bedrijf blijft beschikbaar voor hen die dat (al of niet tijdelijk) niet kunnen. 

Tot slot

Graag zet ik samen met alle andere ‘zevenvinkjesmannen’, ‘zesvinkjesvrouwen’ en andere betrokken bestuurders al die vinkjes in om te blijven strijden tegen ongelijkheid in deze wereld, te beginnen in Nederland, Groningen en Westerkwartier. Want iedereen mag er zijn, van nul tot en met zeven vinkjes, van min negen maanden tot 120+! Goed voor elkaar! 

Bert Nederveen, Westerkwartier, 12 februari 2022 

Relevante links:

 

 

« Terug

Archief > 2022 > februari