Nog twee dagen en dan mogen we naar de stembus. Ik ben heel benieuwd wat de opkomst zal zijn. Aan het aantal debatten kan het niet liggen. Je kunt de televisie niet aanzetten of er is wel weer het een of ander debat voor. Ik moet zeggen dat ik bijna al kan voorspellen wie wat op welke toon gaat zeggen. Ik merk in mijn omgeving ook dat iedereen een beetje debatmoe wordt. Dus het is maar goed dat het woensdag is afgelopen.

Daarmee dringt zich ook direct de vraag op wat voor een regering zal dit land krijgen? Ik vind het moeilijk te zeggen. Wordt het een rechts kabinet met kille saneringen? Of wordt het een kabinet dat werkt aan een land met een duurzame en gezonde economie? Een land waar verschillen mogen bestaan. Waar we op een vreedzame manier met onze culturele en religieuze verschillen kunnen samenleven. Een land waarin het vertrouwen tussen de overheid en de burgers weer wordt hersteld. Ik hoop dat we een regering krijgen waarin dit tot stand kan worden gebracht.

Bij deze verkiezingen gaat het wat mij betreft wel erg vaak over de financiën. En ja, dat is natuurlijk ook belangrijk in deze tijd van economische crisis en onzekerheid.  Maar er wordt nu in de media vooral gefixeerd op rekenmodellen en wat de programma’s van de partijen ons economisch gezien opleveren. Er wordt vooral gekeken naar de eigen portemonnee. Hoger gelegen idealen zijn niet in beeld. De discussie versmalt zich tot dat de rijken niet willen delen en dat de armen minder arm willen worden. Meer geld en dus meer geluk? Een erg materialistische visie als het puur hier om draait. Dit zorgt voor kortzichtige visies en plannen. Ik denk dat ons land politici nodig heeft die oog hebben voor de hele samenleving en alle verschillen die daarin leven. Voorwaarden voor zo’n samenleving zijn: godsdienstige vrijheid, verdraagzaamheid en gerechtigheid. Laat dat nu net de waarden zijn waar de ChristenUnie zich sterk voor inzet.